Viva Las Vegas

Na ons laatste ontbijtje en de nodige koffie in Syracuse zijn we er weer helemaal klaar voor.
We leveren onze huurauto in en zien dat we nog tijd over hebben voor ons vliegtuig vertrekt.
We kunnen dus rustig even zitten en genieten van de mensen op het vliegveld.
In Chicago moeten we ook weer een paar uur wachten, We besluiten om eerst maar een hapje te gaan eten.
We zien een saladebar en even later zitten we met zijn tweetjes aan een supergrote salade.
Nog een koffie met een donut na en we kunnen weer een poosje tegen.

Op het moment dat we aan boord gaan voor de vlucht naar Las Vegas begint de horizon roze te kleuren.
We maken de langste zonsondergang mee die ik ooit heb gezien en als het vier uur later eindelijk donker wordt zien we een zee van licht beneden ons...."LasVegas!"

Gelukkig zijn al onze koffers meegekomen en al snel zijn we op weg naar het autoverhuurbedrijf om onze wagen op te halen.
Eenmaal beneden past de fietskoffer van Ronald niet in de auto en wordt er voor ons een ander wagentje geregeld.

Die witte daar in het midden....

Dan kunnen we eindelijk naar ons hotel, maar eerst even over de Strip natuurlijk.
Hoe dat is kan ik eigenlijk niet omschrijven, dat moet je met eigen ogen hebben gezien.
Zo overweldigend dat is niet normaal meer.
Ik heb alleen maar met open mond om me heen gekeken.
Wat een licht, wat een prachtige gebouwen en wat een mensen.


Ons hotel (waar we tegen 10 uur 'savonds aankwamen) ziet er ook veel leuker en groter uit dan op het internet.
Omdat we in het vliegtuig geen maaltijd hebben gehad wilden we nog wel ergens iets eten maar we waren zo ontzettend moe dat we toch maar weer zijn omgekeerd en naar bed zijn gegaan.

Door al dat tijdverschil zijn we behoorlijk van slag en we waren vanmorgen dan ook al om 4.30 uur klaar wakker.
Ach, maar wat kan het schelen we zijn in Vegas dus eerst maar eens zien hoe de Strip er bij daglicht uitziet.
We komen er achter dat het ook overdag prachtig is.
We bewonderen de grote hallen die vol staan met gokkasten en waar mensen achter hangen alsof er niets anders meer bestaat dan alleen maar die rollende plaatjes.
Ergens bij de IJfeltoren besluiten we te ontbijten en daarna lopen we nog een beetje rond.

Niet te lang want we hebben de auto niet voor niks natuurlijk en de Hoover dam wacht op ons.
Ook willen we alvast even naar Lake Mead om te kijken hoe het daar is.
Bovendien moet er nog flink wat water ingeslagen worden we zitten immers midden in de woestijn.

Het is warm hier en ik ben blij dat we airco hebben in de auto en de hotelkamer.
Bij de Hoover dam is het snikheet, ik vind hem kleiner dan ik had verwacht maar dan is het nog een indrukwekkend bouwwerk.
Wat erg leuk is is dat je in het midden van de dam op de grens van Nevada en Arizona staat.
Er zit dan ook gelijk een uur tijdverschil in maar de ene staat doet wel aan zomertijd en de andere niet.....
Komt er op neer dat er dus geen tijdverschil is of zo....snappen jullie het nog?

De nieuwe brug was jammergenoeg nog niet helemaal af. Ronald had op Discovery de bouw ervan gevolgd en kon me dus aardige details vertellen.

We hebben onderweg een grote supermarkt gevonden maar zijn vergeten het adres te noteren (stom natuurlijk).
Nou maar hopen dat we het terug kunnen vinden.
Ook de gunstore hebben we nog niet gevonden.

Oh ja, de christmastree shop was nog helemaal in de ban van Halloween dus er was niet zoveel kerstman wat de moeite waard was.

Maar we zoeken verder.

Morgen gaan we nog wat rondlummelen hier, zaterdag ruilen we onze auto in voor de camper en rijden dan naar lake Mead.
Zondag gaat Ronald daar een kwart triatlon doen en daarna gaan we naar de Grand Canyon.
Internetten kost hier $13,00  per dag dus daar gaan  we niet zoveel gebruik van maken.
Haha...anders blijft er niet genoeg over om te gokken.
Maar jullie zijn weer even op de hoogte.

Wat ontzettend leuk trouwens dat jullie allemaal reacties onder de blogs zetten.