Nog een keer Zion

Na gisteren bijna alle vieuwpoints van Bryce Canyon te hebben gezien en een lange wandeling naar beneden en weer naar boven....pfffff,... te hebben gemaakt, had ik niet veel puf meer om ook maar iets te schrijven.
En al had ik de puf gehad dan was het nog niet gelukt want dat stomme internet werkt hier echt niet overal.
Ik was dus blij dat de foto's er eindelijk opstonden.

Het internet is niet het enige wat het hier niet doet.
Mijn telefoon is al vanaf het begin zo leeg als wat en als ik hem oplaad is hij met een uurtje weer leeg.
Ook de electrische tandenborstel heeft daar last van.

Maar de Amerikanen zijn erg aardig, ze knopen gelijk een praatje met je aan en ze willen allemaal weten waar je vandaan komt.

Vannacht hebben we amper geslapen want het was me toch koud...brrrr!
Nu moet je weten dat we sinds we met de camper op stap zijn gescheiden slapen.
Niet omdat we dat nou zo leuk vinden maar het bed is een beetje aan de krappe en korte kant zodat Ronald met zijn beide voeten buiten boord ligt.
Het andere bed boven de cabine is lang genoeg en Ronald heeft daar meer ruimte.
Maar dat betekent wel dat hij ook twee fleecedekens heeft en dat we het alle twee behoorlijk koud hadden met maar twee fleecedekens en helemaal alleen in bed.

We waren vanmorgen dan ook vroeg wakker. We hadden besloten om meer van Zion te gaan zien. Nadat we de kaart hadden bestudeerd bleek namelijk dat we het mooiste gedeelte van Zion niet gezien hadden omdat dit alleen maar toegankelijk was voor parc shuttles.  We waren dus maandag alleen door Zion heen gereden en omdat we hier nooit weer komen moesten we dus ook dit gedeelte nog zien voordat we weer verder gingen naar een volgend adembenemend National Parc.

Ronald moest dus nog eens door het "hellevuur" (over die enge pas...haha).
Wij vinden Zion niet zo overweldigend als Bryce maar dan nog is het erg mooi.

We moesten natuurlijk naar "Angels landing" (zie filmpje onderin ons blog)
Helaas stond er een bord dat je de laatste 0,5 mile niet mocht beklimmen omdat dat gedeelte in onderhoud was. Precies op 29 september tijdens ons bezoek terwijl het onderhoud op 28, 29 en 30 september is. We zullen dus nooit weten of we het nu wel of niet het lef hadden om het pad tot de top te volgen.
Waarschijnlijk wel want onderweg hebben we dezelfde drop offs en het uitzicht op de big bend van bovenaf gezien.
Maar het was me wel een klim hoor tjonge wat een eind omhoog en dat in deze hitte....
Eenmaal boven gekomen vonden we dit zeer zeker wel de moeite waard en ondanks het feit dat we het laatste stukje niet mochten beklimmen hebben we daar genoten van onze meegebrachte lunch en het mooie uitzicht.

Als je deze foto vergroot door erop te klikken kun je de kettingen zien lopen

Knabbels en Babbels zie je hier te pas en te onpas

Toen moesten we dat hele stuk ook weer naar beneden natuurlijk.
Daar stond de shuttlebus (deze rijdt daar iedere zes minuten en brengt je naar alle vieuwpoints) al klaar en bij de volgende halte zijn we uitgestapt om een ijsje te eten. Het was een lekker ijsje maar anders dan we in Europa gewend zijn, wateriger of zo iets.

Tegen 16.00 uur waren we weer terug bij de camper.

Op het moment dat we dit bericht maken staan we net buiten Zion op een RV parc en hebben van onderaf een prachtig uitzicht op de mooie gekleurde rotsformaties van Zion.

Morgen is dan eindelijk de Grand Canyon aan de beurt.
We komen daar aan bij de North Rim en als alles loopt zoals ik verwacht zien we daar de zonsondergang.

Maar daarover meer de volgende keer...

Bryce Canyon

We zijn toch maar naar Bryce Canyon gegaan vandaag.
Nu kan ik wel weer hele verhalen gaan vertellen over hoe het daar is en wat we gedaan hebben maar ik kan jullie beter de foto's laten zien.
Geniet er van.

Zion National Park

Vanmorgen om 0.700 uur rolde onze camper de camping af.

Het rijden was in het begin nog wat onwennig maar al gauw kreeg Ronald de smaak te pakken en knorden we vrolijk over de Amerikaanse wegen.

Er was onderweg veel te zien en we hadden het dan ook erg druk met om ons heen kijken.
Uh, ik meer dan Ronald natuurlijk maar we reden niet hard en de weg was rustig dus hij kon ook volop meegenieten.

De heuvels veranderden in bergen en het landschap begon steeds meer op het wilde westen te lijken.
In gedachten zagen we Clint Eastwood al op zijn paard de heuvels afstormen achterna gezeten door een horde wilde indianen.....

Eenmaal in het National Park van Zion werd er niet meer gesproken want de rotsen en de ravijnen zijn daar zo mooi daar word je gewoon sprakeloos van.

We hadden de pech dat ze met de weg bezig waren in de pas en het was een beetje passen en meten om er met de camper overheen te gaan.
Maar ik heb een goede chauffeur, al zat hij wel met zweet in zijn handen achter het stuur.
Ik was van mening dat het een goede vuurdoop was maar volgens Ronald was het een rit door het hellevuur.

Eenmaal aan de andere kant van het park werd het landschap weer wat vriendelijker.
De wegen waren hier gelukkig ook weer iets breder.

Tegen 15.30 kwamen we op de camping aan en al vlot stond ons mobiele huis keurig op zijn plekje.

Ronald ging nog even de boel verkennen en kwam al gauw terug met de mededeling dat hij een wandelpad had gevonden.
Dus hup de wandelschoenen aan en aan de wandel.
Het pad wat eigenlijk een paardenpad was (aan de uitwerpselen van de edele beesten te zien) liep omhoog de heuvel op en langs een rivierbedding.
Er sprongen verschillende reptielen en eekhoorns voor ons weg dus het zal wel niet al te veel gebruikt worden.
Het pad werd wel steeds smaller en moeilijker begaanbaar tot het ergens ineens ophield.
Toen zagen we een afslag naar beneden toe en zijn daar maar langs terug gelopen.

Al met al zijn we een klein uurtje onderweg geweest en daarna was het tijd om te koken.
We hebben heel gewoon aardappels met wortels en een sausijsje gegeten maar na al de luxe in Las Vegas vonden we dit wel even weer lekker.

Het is hier gelukkig niet zo extreem heet maar altijd nog zo'n graad of 34.
Al koelt het hier 's avonds wel flink af.
We zitten te dubben of we morgen nou nog een keertje weer terug gaan naar Zion of dat we de andere kant op gaan naar Bryce Canyon.

Morgen zal ik even foto's maken van de binnenkant van ons mobiele huisje hoor Greetje dan kun je zien hoe compleet het is.
Ik wens jullie allen heel veel succes met de verhuizing en zal zeker met mijn gedachten bij jullie zijn de komende dagen.

Lake Mead

De laatste dag in Las Vegas zijn we eerst naar de gunstore geweest waar Ronald Bin Laden heeft vermoord

Ik heb niet geschoten omdat ik absoluut niets heb met wapens.

Daarna hebben we de hele dag in Las Vegas rondgelopen en oh, wat was ik moe ‘s avonds.

En nee dit is niet de schuld van Ronald, ik wilde nog zoveel van Vegas zien dat we bijna alle hotels in zijn geweest.

Ook de piramide hebben we gezien Kristian en die is echt prachtig hoor.

Ik kan niet alle foto’s hier plaatsen maar je komt ze maar bekijken als we weer thuis zijn.

We hebben ‘s avonds nog heerlijk gegeten in een Mexicaans restaurant terwijl twee muzikanten ons vermaakten met liefdesliedjes.

Je zou er haast romantisch van worden….

Zaterdagmorgen om half acht zaten we weer met onze koffers en een tuitbeker koffie kant en klaar te wachten op de taxi die ons naar de camperverhuur zou brengen.

Daar stond onze camper al op ons te wachten en pfffff zoals alles hier in Amerika is dit ook weer een joekel van een ding.

We kregen een heleboel informatie over ons heen en een video in het Nederlands die we moesten bekijken.

Toen kregen we nog een plattegrondje mee naar de dichtstbijzijnde Wallmart en konden we de boel inladen en vertrekken.

Na de boodschappen (eindelijk een supermarkt waar ze groente en fruit hebben) zijn we gelijk maar naar de plaats gereden waar Ronald zijn spullen kon ophalen voor de triathlon van morgen.

Toen was het nog maar een klein stukje naar de camping.

We hebben een prachtig plekje met zicht op Lake Mead.

We zien aan de ene kant de zon ondergaan achter de bergen en even later de maan opkomen aan de andere kant van de bergen.

Ik kon zondagmorgen gewoon voor de camper blijven zitten en de hele triathlon gade slaan.

Tussendoor heb ik de was gedaan en aangezien de zon hier uitbundig schijnt heb ik alles over een hekje gehangen en even later was het warempel alweer droog.

Wederom ben ik ontzettend blij met die airco hier, het is  40.4 graden Celsius

En we zweten dan ook peentjes.

Gelukkig was de start van de Triathlon erg vroeg en was Ronald voor de ergste hitte al terug

Het was de bedoeling dat we gelijk na de Triathlon verder zouden trekken naar Zion maar we hebben besloten om nog maar een dagje hier te blijven.

We zagen om half twee ’s middags nog mensen van de wedstrijd terugkomen….knap hoor met deze hitte.

Viva Las Vegas

Na ons laatste ontbijtje en de nodige koffie in Syracuse zijn we er weer helemaal klaar voor.
We leveren onze huurauto in en zien dat we nog tijd over hebben voor ons vliegtuig vertrekt.
We kunnen dus rustig even zitten en genieten van de mensen op het vliegveld.
In Chicago moeten we ook weer een paar uur wachten, We besluiten om eerst maar een hapje te gaan eten.
We zien een saladebar en even later zitten we met zijn tweetjes aan een supergrote salade.
Nog een koffie met een donut na en we kunnen weer een poosje tegen.

Op het moment dat we aan boord gaan voor de vlucht naar Las Vegas begint de horizon roze te kleuren.
We maken de langste zonsondergang mee die ik ooit heb gezien en als het vier uur later eindelijk donker wordt zien we een zee van licht beneden ons...."LasVegas!"

Gelukkig zijn al onze koffers meegekomen en al snel zijn we op weg naar het autoverhuurbedrijf om onze wagen op te halen.
Eenmaal beneden past de fietskoffer van Ronald niet in de auto en wordt er voor ons een ander wagentje geregeld.

Die witte daar in het midden....

Dan kunnen we eindelijk naar ons hotel, maar eerst even over de Strip natuurlijk.
Hoe dat is kan ik eigenlijk niet omschrijven, dat moet je met eigen ogen hebben gezien.
Zo overweldigend dat is niet normaal meer.
Ik heb alleen maar met open mond om me heen gekeken.
Wat een licht, wat een prachtige gebouwen en wat een mensen.


Ons hotel (waar we tegen 10 uur 'savonds aankwamen) ziet er ook veel leuker en groter uit dan op het internet.
Omdat we in het vliegtuig geen maaltijd hebben gehad wilden we nog wel ergens iets eten maar we waren zo ontzettend moe dat we toch maar weer zijn omgekeerd en naar bed zijn gegaan.

Door al dat tijdverschil zijn we behoorlijk van slag en we waren vanmorgen dan ook al om 4.30 uur klaar wakker.
Ach, maar wat kan het schelen we zijn in Vegas dus eerst maar eens zien hoe de Strip er bij daglicht uitziet.
We komen er achter dat het ook overdag prachtig is.
We bewonderen de grote hallen die vol staan met gokkasten en waar mensen achter hangen alsof er niets anders meer bestaat dan alleen maar die rollende plaatjes.
Ergens bij de IJfeltoren besluiten we te ontbijten en daarna lopen we nog een beetje rond.

Niet te lang want we hebben de auto niet voor niks natuurlijk en de Hoover dam wacht op ons.
Ook willen we alvast even naar Lake Mead om te kijken hoe het daar is.
Bovendien moet er nog flink wat water ingeslagen worden we zitten immers midden in de woestijn.

Het is warm hier en ik ben blij dat we airco hebben in de auto en de hotelkamer.
Bij de Hoover dam is het snikheet, ik vind hem kleiner dan ik had verwacht maar dan is het nog een indrukwekkend bouwwerk.
Wat erg leuk is is dat je in het midden van de dam op de grens van Nevada en Arizona staat.
Er zit dan ook gelijk een uur tijdverschil in maar de ene staat doet wel aan zomertijd en de andere niet.....
Komt er op neer dat er dus geen tijdverschil is of zo....snappen jullie het nog?

De nieuwe brug was jammergenoeg nog niet helemaal af. Ronald had op Discovery de bouw ervan gevolgd en kon me dus aardige details vertellen.

We hebben onderweg een grote supermarkt gevonden maar zijn vergeten het adres te noteren (stom natuurlijk).
Nou maar hopen dat we het terug kunnen vinden.
Ook de gunstore hebben we nog niet gevonden.

Oh ja, de christmastree shop was nog helemaal in de ban van Halloween dus er was niet zoveel kerstman wat de moeite waard was.

Maar we zoeken verder.

Morgen gaan we nog wat rondlummelen hier, zaterdag ruilen we onze auto in voor de camper en rijden dan naar lake Mead.
Zondag gaat Ronald daar een kwart triatlon doen en daarna gaan we naar de Grand Canyon.
Internetten kost hier $13,00  per dag dus daar gaan  we niet zoveel gebruik van maken.
Haha...anders blijft er niet genoeg over om te gokken.
Maar jullie zijn weer even op de hoogte.

Wat ontzettend leuk trouwens dat jullie allemaal reacties onder de blogs zetten.

Niagara Falls

Vandaag was het dus weer vroeg dag en na weer een heerlijk ontbijtje zijn we in de auto gestapt richting Canada.

Het was rustig op de weg maar af en toe werden we ingehaald door zo'n Roadmonster die hier heel veel rijden.

Wat een power hebben die dingen zeg....ze halen je met een gang van 120 km per uur in en denderen over de wegen alsof het niets is.

Ik voel me wel heel erg nietig naast zo'n reus ondanks onze eigen patserbak.

Na een paar uur gereden te hebben kwam het bord Niagara Falls in beeld.





Nog 59 mijl maar het is mooi weer, we hebben countrymuziek op de radio en we hebben vakantie....wie doet je wat.

Als we eindelijk arriveren in het stadje Niagara Falls denken we eerst dat we helemaal verkeerd zitten want er is in geen velden of wegen een waterval te bekennen.
Maar als we nog een eindje doorrijden wordt het drukker en zien we een glimp van de beroemde waterval tussen de bomen door.
Maar gauw parkeren en al dat water bekijken natuurlijk.
Dan zien we dat we via een brug naar Canada kunnen lopen....nou dat laten we ons niet ontglippen en even later staan we op Canadese bodem.

Vanaf hier heb je ook het mooiste uitzicht op de Falls.



En, nee we zijn niet met de boot het water op geweest.

Je wordt ontzettend nat en je ziet amper iets, laat staan foto's maken (had ik nu maar je onderwatercamera he Thijs?).

Maar verder hebben we een paar uur rondgewandeld en de waterval van alle kanten bekeken.

Na nog een kop koffie, een broodje en allebei een Tshirt zijn we richting "Old Fort Niagara" gereden.

Een gigantisch groot meer dat zelfs een branding heeft.

Aan de overkant kon je Toronto zien liggen en dat was dan op het smalste deel 54 km.

Het meer is zo'n beetje 300 km breed.

Daarna moesten we toch echt weer richting hotel.

Omdat we geen zin meer hadden om te koken zijn we naar de Burgerking gereden en via de drive thru hebben een hamburger met van alles er op en er aan besteld.

Had ik nog nooit gedaan en het duurde dan ook even voor ik snapte wat de bedoeling was.....ik ben echt niet meer van deze tijd hoor.

Morgen gaan we nog een watervalletje hier in de buurt opzoeken en......ik heb een Christmasshop ontdekt!

Dus daar ga ik morgen ook heen.

Tja en dan moeten de koffers alweer ingepakt worden want woensdag vliegen we naar Las Vegas.